Nam cum Academicis incerta luctatio est, qui nihil affirmant et quasi desperata cognitione certi id sequi volunt, quodcumque veri simile videatur. An potest, inquit ille, quicquam esse suavius quam nihil dolere.
Quod est, ut dixi, habere ea, quae secundum naturam sint, vel omnia vel plurima et maxima. Inquit, an parum disserui non verbis Stoicos a Peripateticis, sed universa re et tota sententia dissidere.
Teneo, inquit, finem illi videri nihil dolere. Cuius similitudine perspecta in formarum specie ac dignitate transitum est ad honestatem dictorum atque factorum.
Huic ego, si negaret quicquam interesse ad beate vivendum quali uteretur victu, concederem, laudarem etiam; Quod ea non occurrentia fingunt, vincunt Aristonem.
Polemoni et iam ante Aristoteli ea prima visa sunt, quae paulo ante dixi. Negat esse eam, inquit, propter se expetendam.